ڏسان ٿو سانوڻين جا رُوپ رنگَ ڌرتيءَ تي.
وَڄن ٿا مينھن جا چوطرف چنگ ڌرتيءَ تي.
کپي نه تو سوا ڪو آسمان جيون ۾،
ستارا، چنڊ، ڪَتيون توسان سنگ ڌرتيءَ تي.
مرڻ جون خواهشون رڳو نه چاهي جيئڻ ڪو،
مَري نه زندگيءَ جي شَل اُمنگ ڌرتيءَ تي.
هي جهيڻي لاٽ کُڙکُٻيتن جي گَهٽ ناهي،
اَچو جَلايون اَنڌيرن جا جهنگ ڌرتيءَ تي.
کڻن آزاد واءُ ۾ هي ساھ سڀ گڏجي،
هتي رهن نه ڪي به هاڻ تنگ ڌرتيءَ تي.
اِهي هٿيار جلائي بڻايون رانديڪا،
ڪٿي به ڪين ٿئي هاڻ جنگ ڌرتيءَ تي.
نچين ٿي ڄڻ ته موهن جي دڙي جي سَمبارا،
ڪَلا جا تو ڪيا تخليق ڍنگ ڌرتيءَ تي.
*