شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

ڇو ٿا تعلق کي تار تار ڪيو.

ڇو ٿا تعلق کي تار تار ڪيو.
ڪين هن دل کي داغدار ڪيو.

اُس زخمي ڪري ڇڏي هي ڪنهن؟
ڪنهن ته پاڇي مٿان آ وار ڪيو.

مان ته موٽي اچان ها پر منهنجو،
ڪنهن به ڀلجي نه انتظار ڪيو.

ڪجهه نه ڪجهه هو ضرور وڇڙڻ ۾،
عاشقي تنهنجي اَشڪبار ڪيو.

هڪڙي ڌَڪ سان ورهائجي وياسين,
وقت اهڙو لڪي آ وار ڪيو.

عاشقي، انتظار، حُسناڪي،
پيار ئي پيار بيشمار ڪيو.

ڪين پاڇو به ڪو هيو جنهن تي،
پاڻ رستو سو اختيار ڪيو.
*