شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

حُسن ته بادشاھ آ

حُسن ته بادشاھ آ

ڏنم اَذان پيار جي
پڙهيم نماز يار جي
سندم عبادتون فقط،
مُحبتون، مُحبتون،
ازل کان سُونھن سان رهيون،
صُحبتون صُحبتون،
مزاج ۾ عُشاق دل،
حُسن جي هي هيراڪ دل،
نه هڪ هنڌ ئي رهي
ٽُٽڻ جي لاءِ هي ٺھي،
نَشيلا خواب سُرمئي،
اکين کي ويا ملي ڪئي،
حَسين هٿَ بَخملي،
چپن جي ٿو چُمان ڪَلي،
ڪيان ٿو هولي حُسن جي،
رنگين روح جي ڳلي،
اِهي ياقوت چپن جا،
۽ اَلماس اکين جا،
حُسن ته بادشاھ آ،
اَصل اِهو اَلاھ آ،
اِنھيءَ سان دين آ ڌرم،
اِنھيءَ جو آهي سڀ ڪرم،
جو ڪائنات پئي هلي،
خدا جي ذات پئي هلي،
سندس صفات پئي هلي! ! !
*