هي خلق جي خُدائي، مون کي نٿي کپي.
ڪُوڙي اِها ڪمائي، مون کي نٿي کپي.
ڌرتيءَ جي مون لئه دوزخ، فردوس کان مٿي،
جنت جا تو ٻُڌائي، مون کي نٿي کپي.
جيئڻ سيکار مون کي، اي عشق جا گدا،
دنيا جي هي وڏائي، مون کي نٿي کپي.
منھنجو لباس گيڙو، منھنجا گُناھَ سڀ،
کڻ پنھنجي پارسائي، مون کي نٿي کپي.
مون کان ڀلي کٽي وڃ، مون کي ڏي هار تون،
تو راند جا رچائي، مون کي نٿي کپي.
تنھنجو کڻي رسالو، مون ساھُ ۾ رکيو،
ٻي ڪا به شيءِ ڀٽائي، مون کي نٿي کپي.
*