زندگي گُذري پئي
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
تون متان سَمجهين ويو ”باغي“ مَري،
ڪير، ڪنھن لئه ڪونه مَرندو آ، چَري،
ڳالهه منھنجي ياد تون رَکجان اِها،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
ڄڻ ته ڪنھن نابين جي سپني جيان،
بي ڪفن ڪنھن لاش لاوارث جيان،
ڏُک ڏئي ٿو ڏيک هاڻي چوڏِسا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
بيقراريءَ جو نٿو گَهٽجي اثر،
هيڪلائي ٿي لڳي جھڙي قبر،
هاءِ! قبرستان ٿي وئي دل پِيا!
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي تو کان سِوا،
جنگ جي ميدان ۾ رت جي لھر،
ڄڻ ڪھاڻي ڪربلا واري ڪھر،
خواب منھنجي پيار جا نيزي چڙهيا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
ساھ ۾ ڀَرجي وئي آهي مِٽي،
سِج هيٺان ڌُوڙ ۾ آوارگي،
ڄڻ فَنا ٿيندي وڃي پيئي فِضا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
ڄِڀَ منھنجي ٽُوھ آهي ٿي پئي،
اُڃ کارو کُوھ آهي ٿي پئي،
جسم ۾ آهن رڳو ٿوهر ڦُٽا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا
سِج ڪڪرن مان جئين نِڪري اَچي،
اُسَ ۾ جيئن ڀُونءِ ڪلراٺي تَپي،
گُهٽ ۾ بند ٿي وڃي ٿي جيئن هَوا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
ماءُ روئي جيئن پُٽ جي لاش تي،
جيئن وِڇڙيل ڪُونجڙي آڪاش تي،
ساھُ ڏيندڙ آخري سُڃَ ۾ صَدا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
رَت ۾ جھڙو ٻُڏل گهر گهر هُجي،
ڄڻ ته هيروشيما جو مَنظر هُجي،
ماس جا اُڏرن هَوائن ۾ ڳَڀا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
ڄڻ ڌَماڪو اوچتو بازار ۾،
حادثي جي ڪا خبر اخبار ۾،
ڄڻ اَڇي ڪپڙي مٿان رَت جا چُٽا،
زندگي گُذري پئي تو کان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
تو سِوا پنھنجي مَسيحائي نه ڪا،
عمر ڀَر سُک جي گهڙي آئي نه ڪا،
سڀ لڳن سنسار جا رنگَ اوپرا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
پنڌ آهي جو کُٽي ئي ڪين ٿو،
روح روئيندو وڃي غمگين ٿو،
جهنگ گهاٽو سڀ ڪَنڊاوان پيچرا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
ڍير تي اُڇلي ڇڏيل ڪنھن ٻار جيان،
ماءُ تي نفرت منجهاران گار جيان،
گند ۾ معصوم کي کائن ڪُتا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
زندگي گُذري پئي توکان سِوا،
پاڻ پر توکان سِوا گُذرون نٿا،
درد جي آهي اَڃا ساڳي ڪٿا،
رنگَ جيون ۾ نه انڊلٺ جا کِڙيا،
زندگي گُذري پئي توکان سِوا.
*