درد دل کي ڏئي ٿو دلداري.
آ اُداسيءَ جي ڪيفيت پياري.
نيٺ اُڃَ ۾ ڇُلي پيو صحرا،
سُرمئي سمنڊ ٿي ويو واري.
نيڻ ڏيئن جيان ٻَريا تنھنجا،
منھنجي خوابن ۾ ٿي وئي ڏياري.
هُو ستارن جي جُهوپڙيءَ اندر،
ڪنھن ته قنديل چنڊ جي ٻاري!
تنھنجي ڀَر ۾ به هيڪلو آهيان،
دل تي تنھائي ٿِي رَهي طاري.
نا اُميديءَ جي ٻاٽ اُوندھ ۾،
ڪنھن نه تيلي اُميد جي ٻاري.
*