شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

ڪير ٿَڪجي پَيو آ رستي ۾؟

ڪير ٿَڪجي پَيو آ رستي ۾؟
وقت بيھي وَيو آ رستي ۾.

ٿي سگهي ٿو مِلي سَگهون نه وري،
سج لھندي چَيو آ رستي ۾.

ڪين ساهي ڏني مون پيرن کي،
پنڌ پورو ڪَيو آ رستي ۾.

آھ دل ساڻ قافلو ڏُک جو،
درد ڪُجهه اَڻ مَيو آ رستي ۾.

نيٺ هِن جو وجود ڪاڏي ويو؟
هي جو پاڇو پَيو آ رستي ۾.
*