مُحبتن جا سَڀئي آستان مِٽجِي ويا.
اسان جي دوستيءَ جا داستان مِٽجِي ويا.
ڪَچين ڇِتين جي ڇانوَ ۾ ڏٺا هئا سپنا،
ڪَچِي مِٽيءَ مان جُڙيل سڀ مَڪان مِٽجِي ويا.
سدائين جن جون رهيون شَفقتون شَفق جھڙيون،
اُهي سڄڻ به الا مھربان مِٽجِي ويا.
مٽيءَ ۾ رات ڏينهن جن سان راند رهبي هئي،
ڀڳل، ٽُٽل سي راند جا سامان مِٽجِي ويا.
کِڙيا ها جن ۾ تنھنجا خواب کُڙکُٻيتن جيان،
اُهي اکين جا قبر ۾ نِشان مٽجي ويا.
رهيو اُهو ئي جيڪو تنھنجي دَسترس ۾ هو،
ڇَڏائي تنھنجي هَٿن مان زَمان مِٽجِي ويا.
ڏنو آ عشق جي جوڳي يقين ياقوتي،
حقيقتون ئي رهيون سڀ گُمان مِٽجِي ويا.
*