رُڃَ ۾ ڀي فرات آهين تون.
مون لئه آبِ حيات آهين تون.
منھنجي قسمت جا ستارا تو ۾،
ڪھڪشائن جي رات آهين تون.
دل هلِي جنھن مٿان ننگي پيرين،
سا تِکي پُلصراط آهين تون.
تون جي ناهين ته بي ثباتي آ،
ڇو ته منھنجي ثبات آهين تون.
ماٺ آهين ته سڀ پکي گُونگا،
بي زبانن جي لات آهين تون.
زندگيءَ جي اِها علامت آ،
اَڻ چئي جيڪا بات آهين تون.
ڏِسُ خُدا ڀي اُداس ٿي پيو آ،
ڇو اِئين چُپ چُپات آهين تون.
*