شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

هيءُ حَسينائون،

هيءُ حَسينائون،
ڪيڏيون مَعنائون،
جيون جي ڪئنواس تي.

سواليه نيشان جيئن،
بيٺو هان آئون،
جيون جي ڪئنواس تي.

ايڏا بي ترتيب رنگَ،
ڇالئه هاريائون،
جيون جي ڪئنواس تي.

ڏيکُ ڏُکارو ٿي ويو،
ڏُک ۾ ڏِٺائون،
جيون جي ڪئنواس تي.

خوابن جون خالي رهيون،
چارئي ڏِسائون،
جيون جي ڪئنواس تي.

ڪيڏو ڪوڙو ذائقو،
ڪيڏيون دَوائون،
جيون جي ڪئنواس تي.

ڪڪرن جون ڳوليان پيو،
صحرا ۾ ڇائون،
جيون جي ڪئنواس تي.
*