شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

لاٽ جُگنوءَ جي ٽِمٽمائي آ.

لاٽ جُگنوءَ جي ٽِمٽمائي آ.
چنڊ جھڙي ڪا ياد آئي آ.

توکي پيلي لباس ۾ ڏِسندي،
سانوري شام مُسڪرائي آ.

تنھنجي احساس جو لڳو آ رنگُ،
زندگي ٿي پئي سَجائي آ.

هٿَ جوڙي تون پائي ڀاڪر مِل،
تنھنجي اِن ۾ ميان! وَڏائي آ.

تنھنجي پازيب جي پَڙاڏي ۾،
ساري ڪائنات گُنگُنائي آ.
*