لاٽ جُگنوءَ جي ٽِمٽمائي آ.
چنڊ جھڙي ڪا ياد آئي آ.
توکي پيلي لباس ۾ ڏِسندي،
سانوري شام مُسڪرائي آ.
تنھنجي احساس جو لڳو آ رنگُ،
زندگي ٿي پئي سَجائي آ.
هٿَ جوڙي تون پائي ڀاڪر مِل،
تنھنجي اِن ۾ ميان! وَڏائي آ.
تنھنجي پازيب جي پَڙاڏي ۾،
ساري ڪائنات گُنگُنائي آ.
*