شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

موھ مَڌ ماتو مِٽيءَ جي رُوپ ۾.

موھ مَڌ ماتو مِٽيءَ جي رُوپ ۾.
هر جنم پاتو مِٽيءَ جي رُوپ ۾.

دل هوائن جي سُريلي ساز تي،
ديس کي ڳاتو مِٽيءَ جي رُوپ ۾.

مان سڄو رنگين ٿي مھڪي پيس،
رنگ تو لاتو مِٽيءَ جي رُوپ ۾.

چَڪَ تي پنھنجي هٿن سان چاڙھ تون،
مان به هان آتو مِٽيءَ جي رُوپ ۾.

ڪنھن به شيشي کي اَمرتا ڪين آ،
مون اِهو ڄاتو مِٽيءَ جي رُوپ ۾.

مان تڏهن باغي سدا ڇِڪجو اچان،
ڪو ته آ ناتو مِٽيءَ جي رُوپ ۾.
*