تِياڳُ آهيان سَنياس اوڙهي آ.
جوڳ گيڙوءَ جو واس اوڙهي آ.
سُرمئي سانجهه ۾ ڪا صحرا جي،
ريت جھڙي تون پياس اوڙهي آ.
تنھنجي پيرن ۾ ستارا آهن،
آسمانن جي آس اوڙهي آ.
سمنڊ جھڙي بَدن مٿان نيرو،
لھرون لھرون لِباس اوڙهي آ.
توکي ڏِسجان خُدا ملي ويندو،
پاڻ پنھنجي شَناس اوڙهي آ.
خواب ماکي جيان مِٺا ٿيندا،
ننڊ جھڙي مِٺاس اوڙهي آ.
*