شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

رنگَ جيون تان اُنهن جا اَڃا نٿا مِٽجن،

رنگَ جيون تان اُنهن جا اَڃا نٿا مِٽجن،
جيڪي رنگين تو ڏنا هئا وَڳا مون کي،
خوابَ هر رنگ ۾ تنھنجا هُئا لَڳا مون کي،
جاڳ ۽ ننڊ ۾ به عڪس اُنھن جا ڏِسجن،
رنگَ جيون تان اُنھن جا اڃا نٿا مِٽجن.

*
جاڳ ۾ خوابَ ٿا سَڏَن مون کي،
خواب ۾ روز ٿو پَوان جاڳي،
ننڊ ۾ جاڳ ٿي جَلي ساڳي،
هيءَ ڪھڙي لڳي لگن مون کي،
جاڳ ۾ خوابَ ٿا سَڏَن مون کي.
*