وقت کان سرشٽي پُراڻي آ.
هر خُدا کان خودي پُراڻي آ.
دل ته جُهوني جَھان جيڏي آ،
ها مگر دل لڳي پُراڻي آ.
هر ڍُڪ سان نئين نئين آهي،
ڪيتري مَئڪشي پُراڻي آ.
توکي تخليق ڪيم خيالن مان،
منھنجي ڏَسُ بندگي پُراڻي آ.
وقت جو ڪو به ڏَس پَتو ناهي،
مان نه ڄاڻان گهڙي پُراڻي آ.
ڪيترا پير لتاڙي به ويا،
خواب جي هر گهٽي پُراڻي آ.
دل ته ”سَروم دُکم دُکم“ آهي،
ٻُڌَ تنھنجي ٻُڌي پُراڻي آ.
دور تاريخ جا سڀئي ويجها،
منھنجي سنڌو ندي پُراڻي آ.
ڪو لکي ۽ پڙهي نٿو ڄاڻي،
حُسن تنهنجي لِپي پُراڻي آ.
*