شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

گُهگهه جو چوڦير گهيرو ٿي ويو.

گُهگهه جو چوڦير گهيرو ٿي ويو.
هُوءَ وئي جيئن ئي انڌيرو ٿي ويو.

واءُ ۾ ايڏي اُڏاڻي آ مِٽي،
روشنيءَ جو رنگُ ميرو ٿي ويو.

منھنجي نيڻن امن کي اهڙو اُڻيو،
منھنجو هرهڪ خواب ڳيرو ٿي ويو.

عمر ڀر اُن جو اثر دل تي رهيو،
حادثو هڪڙو ئي ڀيرو ٿي ويو.

روح جو آخر اکين جي پيچري،
آ ڪتابن ۾ بسيرو ٿي ويو.

ننڊ، خوابن جا ڏيئا ٻاري ڇڏيا،
منھنجي نيڻن ۾ سويرو ٿي ويو.
*