هوءَ جھڙي ننڊ جي لولي هئي.
ماءُ مون لئه ٻاجهه جي ٻولي هئي.
نينهنءَ جي دل ۾ ندي وَهندي هئي،
ساھ ۾ ڇُلندڙ ٿڌي ڇولي هئي.
رنگَ منھنجِي سڀ ڪندا هئا آجيان،
وقت جي هر ڪا گهڙي هولي هئي.
آسمانن جي حويليءَ مان اِها،
چنڊ جي تو ئي دري کولي هئي!
ڍنڍ وانگر ڇوھ مان هوءَ ٿي ڇُلي،
ڪُونجڙين جي هُن مٿان ٽولي هئي.
مون جيئڻ جي جُستجوءَ ۾ ڀٽڪندي،
زندگيءَ ۾ زندگي ڳولي هئي.
*