شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

دوستي رهجي وڃي ڏاڍو سُٺو.

دوستي رهجي وڃي ڏاڍو سُٺو.
دل لڳي رهجي وڃي ڏاڍو سُٺو.

ٿي وڃي ڌرتي سڄي مَمنُوع پر،
هڪ گهٽي رهجي وڃي ڏاڍو سُٺو.

دل ڀَلي رَک ٿي وڃي پر عشق ۾، روشني رهجي وڃي ڏاڍو سُٺو.

منهنجي عَڪسن کي ڪري ٽُڪرا ڇڏيو،
آرسي رهجي وڃي ڏاڍو سُٺو.

زندگيءَ جي وِھُ ۾ ٿوري مِٺي،
مَڌُ چُڪي رهجي وڃي ڏاڍو سُٺو.

شال باغي! سنڌ جي ڌرتي سَڄي،
جي سُکي رهجي وڃي ڏاڍو سُٺو.
*