هُوءَ کڻي ايندي اکين ۾،
سج جھڙيون ساڀيائون،
ننڊ جي نيري گَگن تي.
ساھ ۾ سانڍي رَکيون مون،
سُرمئي ڪُجهه ڪَلپنائون،
ننڊ جي نيري گَگن تي.
رات پوئي ٿي ستارا،
موتين جون مالھائون،
ننڊ جي نيري گَگن تي.
ڀَرت تنهائي ڀَري ٿي،
سُور جي سُئي سان صدائون،
ننڊ جي نيري گَگن تي.
چنڊ جو چَرخو هَلائي،
ڪنھن ڪَتيون هي ڪَھڪشائون،
ننڊ جي نيري گَگن تي.
روز ڪن ٿا کُڙکُٻيتا،
روشنيءَ جون آجيائون،
ننڊ جي نيري گَگن تي.
دل جي ڌُنڌلي آرسيءَ ۾،
عڪس بڻجي ويا گهٽائون،
ننڊ جي نيري گَگن تي.
*