شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

پوءِ ڀي ڪين ڇو گُذر ٿئي ٿي.

پوءِ ڀي ڪين ڇو گُذر ٿئي ٿي.
شام توڙي جو مُختصر ٿئي ٿي.

ساٿ ملندو نه آ ستارن جو،
رات خاموش همسفر ٿئي ٿي.

تو ۾ تحليل ٿي وَڃان ٿو مان،
تنھنجي هر ڳالهه پُراثر ٿئي ٿي.

درد جي روشني آ اندر ۾،
نينھن! تنھنجي چِٽي نظر ٿئي ٿي.

َاَنت جو وُھ مِٺاڻ جھڙو آ،
زندگي ڀي مُٺو زهر ٿئي ٿي.

سمنڊ سارو سمائي ايندي آ،
اهڙي گَھري ته ڪا لھر ٿئي ٿي.

کيپ دل ٿي چڙھيو وڃن ملندي،
ڳَل ڳِراٽي به ڄڻ ڳَھر ٿئي ٿي.
*