شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

پنھنجي دل ۾ پئي کُتي آهيان.

پنھنجي دل ۾ پئي کُتي آهيان.
تنھنجي ڳڻتين ۾ مان ڳُتي آهيان.

پاءِ مون کي ته مانُ ٿئي منھنجو،
تنھنجي پيرن جي مان جُتي آهيان.

منھنجو آهي سُھاڳ اوجاڳو،
مان ڪٿي ننڊ سان سُتي آهيان.

حادثا هانوَ تي اَچي ڪِرندا،
پنھنجي ڀاڳن ۾ مان ڀُتي آهيان.

پيار جو ڀُور ئي ڏي اُڇلائي،
تنھنجي در جَي ته مان ڪُتي آهيان.
*