يا مُحمّد مُصطفي آهين مون لاءِ آڌار تون،
ٻيا سھڻا لک ليکجن، تن جو سدا سردار تون.
ڪٽ ڪفر ڪاراڻ جا بادل هيا ڇانيل ڪيڏا،
هر خِطي ۾ خون ۽ ظالم ۽ قاتل ڪيڏا،
سي ڪٺا ڪيئي قرب سان، آهين اکين جو ٺار تون.
تنھنجي آمد ساڻ دنيا ٿي وئي جنت برين،
روز رحمت جون سُکائون مير مرسل ٿو ڪرين،
مون جهڙن ڏوهي ڏڏن جو، غرق ٻيڙو تار تون.
جنھن جو توسان پيار ٿيو، سو پلڪ هڪ پلجي نہ ٿو،
مدهوش ۽ بيھوش ٿي، جيءُ بہ جهلجي نہ ٿو،
اهڙي پتنگ پروان عاشق جو، سدا سينگار تون.
جنھن جو توسان پيار ٿيو، سو پلڪ هڪ پلجي نہ ٿو،
مدهوش ۽ بيھوش ٿي سندس جيءُ بہ جهلجي نہ ٿو،
اهڙي پتنگ پروان عاشق جو سدا سينگار تون.
ڪيئن ڪيان ڪاڏي وڃان هن سنڌ ۾ سڪندو وتان،
من مديني کي ڏسان ڏينھن رات ٿو لڇندو وتان،
هن جڏڙي بي ذر امن جي لھ سڄڻ ڪا سار تون.