شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

نڀاڳو تون نڀاڳو مان، نڀاڳن جي دنيا جاڳي،

نڀاڳو تون نڀاڳو مان، نڀاڳن جي دنيا جاڳي،
سُتي جا رات وئي گذري، حسابن جي دنيا جاڳي.
ڪمتل ڪم ٿيو ضايع، انڌا ابتا انگل رايا،
نڀاڳي ننڊ سوين گهايا، مذاقن جي دنيا جاڳي.
هڻي هڪڙو اگر هڪ تي، ٽِڪي چونۡڪي لڳي ٻِڪ تي،
ڦڪا ڏاڍا ٿيا فِڪ تي، گلابن جي دنيا جاڳي.
منھنجي ڏاڙهي تنھنجي هٿ ۾، تنھنجي ڏاڙهي منھنجي هٿ ۾،
ڇڪيون ڇينڀون ايڏي سٿ ۾، ستابن جي دنيا جاڳي.
امن مانجهي مزو ناهي، اگر آهي تہ سچ ناهي،
مٽي جو ڳاھ ٿو ڳاهي، گندامن جي دنيا جاڳي.