ساوڪ جي ڳلي لاءِ، خزان جو خنجر تيار نہ ڪر،
مون کي ڇڏي بي سبب، غير کي پنھنجو يار نہ ڪر.
مون ساري عمر رت ڪڍي تنھنجي ناز پياسَي کي پياريم،
ظلم ڪر پر سنڀالي ڪر، پنھنجو ٿي موت وانگر مار نہ ڪر.
تشوِيش آ، ٿو ڪُهين، اها ڪِرت آندئي ڪاٿئون مِٺا،
بي رحم ٿي بيشڪ مِٺا، پر عمل هي بار بار نہ ڪر.
مانجهي امن ويندو مري، ڪير رهندو ڪيستائين ڀلا،
افسوس آ تنھنجو صنم، جواني تي تڪبر تار نہ ڪر.