تنھنجي ڳوٺ ۾ آهيان مزيدار ماڻھو،
ڪٿي اِهڙو مِلندئي، قُربدار ماڻھو.
نہ ڄاتئي سُڃاتئي، قدر ڪونہ ڪيئڙئي،
منھنجي قُرب مُحبت جو اثر ڪونہ ٿيئڙئي،
ڏسي ماڻھو، ماڻھو جو ڪردار ماڻھو.
سڀ ڪنھن سان مِلندي ۽ کلندي گُذاريم،
دل ساڻ مُحبت ۽ عزت لک ڏيکاريم،
ڪري ڪينَ ڪنھن تي، ائين خار ماڻھو.
آهيان اڄ سُڀاڻي جي پڪ يار ڪانھي،
فاني زندگي جي ڪا خبرچار ڪانھي،
اچو گڏ گُذاريون دلدار ماڻھو.
مرڻ کان پوءِ پيارا ڪندئو ياد مون کي،
منھنجي هن محبت جو ڏيندئو داد مون کي،
تہ مانجهي امن هو ڪو وفادار ماڻھو.