شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

پاڙون اسان جون، پٽي ٿو وجهين تون،

پاڙون اسان جون، پٽي ٿو وجهين تون،
هڻي نوڪ نيڻن سان، ڪٽي ٿو وجهين تون.
سامھون ٿو کڻين تون، نگاهون اُڇاليون،
هڻي هانء جگر کي، جھٽي ٿو وجهين تون.
هي ڪاڪل قھر جا، کولي ٿو سنوارين،
سر ساھ صنوبر، سٽي ٿو وجهين تون.
هي ڳلڙا هي لبڙا، هث پير سنہ ڙا،
جيئرو قبر ۾، لٽي ٿو وجهين تون.
مرندس تہ تنھنجي.حُسن جي تپش ۾،
کڻي اسان جي دل، کٽي ٿو وجهين تون.
سامھون اسان جي، ٻئي سان سُرڀُر،
سُک ڏئي ڏڏن کي، ڏٽي ٿو وجهين تون.
اها ڳالھ تو مان وئي، ڪانہ ويندي،
امن ضد اسان سان، اٽي ٿو وجهين تون.