ڪو ڦتڪي مري نہ نہ ارين،
ساجن سائين اهڙي ڇو ٿو دل ڌارين؟
نازڪ ناتو عرش چڙهائي،
محبت ۾ من منھنجو مُنجهائي،
گڏيو غيرن ساڻ گُذارين.
عيدون اسان پنھنجون تولاءِ وِڃايون،
تنھنجي غم کي گهر گهر ڳايون،
تون ايندي بہ ڪينَ کيڪارين.
توکان پوءِ بس يار نہ ٿيندو،
پنھنجي سِر تي بار نہ ايندو،
تون ياد ڪرين يا وسارين.
چانگ امن آ سادو ماڻھون،
تو لاءِ ڪڍي ٿو ڪُل جون ڪاڻون،
تون ڌار ڪرين يا ڌِڪارين.