ٿا مرضي رکو پرين پنھنجي، مون کي جيئن بہ پرين سمجهو،
ٽُٽي دل جو ڦَٽي وئي آ، ڀلا ڪيئن بہ پرين سمجهو.
اُھي ڳالھيون ڀُلجي ويون، اُهي راتيون ويون وِسري،
ڪُجهہ ڪينَ وريو ڪنھن مان، ڀلا ائين بہ پرين سمجهو.
ڇا کاڌوسين گڏجي، ڇا توسان رهيو ورتاءُ،
ڪمزور کُٽل سمجهو، هلو تيئن بہ پرين سمجهو.
تون پنھنجي ليکي ۾، مون کي پنھنجو ليکو آ،
ٻئي دنگ ٿا جهلي بيھون، ٻني سين بہ پرين سمجهو.
امن چانگ عجب آهي، اڄ مون کي سُڃاڻين نہ ٿو،
ٽُٽي ٽاڪو ناهي لڳندو، پڪ هينئن بہ پرين سمجهو.