شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

اهو بي وقت هو، گڏ گُذاريئي،

اهو بي وقت هو، گڏ گُذاريئي،
اڄ سال ويا گُذري، جو وساريئي.
ساوڙا وڻ هي ڀِٽن جا،
سي بہ ياد نہ آيئي.
شھر منھنجو تو ڇڏيو،
ڳڻتي انھي منجهہ ڳاريئي.
ٿڌڙيون راتيون ٿر جون،
وُٺي سان منھنجا نيڻ وسايئي.
ڳوٺ منھنجي اچ دل ٺري،
ڏک گهڻو ئي ڏيکاريئي.
مانجهي امن مسڪين کي،
ڌوڻا ڌِڪا ڏئي ڌِڪاريئي.