هن جڳ مٿي جيڪي جيا، سي ويا مري نہ آيا وري،
جي ٺھي هت ٺيڪ ٿيا، سي پل پهر ۾ پيا ڀُري.
سئو سئو دفعا تو ٻُڌو ۽ تو ڏٺو آهي فنا،
ڪر اهو جو ڪم اچي، ڀاڪر ٻڌي ڀر ڪا ڀري.
ڪا گهڙي توکي ملي، زنده پنھنجي زندگي،
آخر مري تون مات ٿيندين، سُٺي گذارج سک جي گهڙي.
تون بہ ڏس توکان اڳي، ڪي ئي شھونگر گذري چڪا،
باغ ماڙيون گل گلشن، راه خزان ۾ ويا ڳري.
توکان اڳي باري بھادر، سونھن حُسن جا پرور،
سڀ شھر ۽ ڳوٺ واهڻ، فنا جي ڦند ۾ ويا چڙهي.
اي امن آهي اسان کي هن ڳالھ جي حيرت وڏي،
ڪين ٿا سمجهن سياڻا، علم جا پنڙا پڙهي.