جيڪي ماڻھوءَ جِتي ويھي اگر جي ڪن گِلا منھنجي،
اُنھن جي خيال تي مالڪ هلي غالب جزا تنھنجي.
مُون مسقين جي معافي، پوي قبول در تنھنجي،
گُناهن کان بچاءَ سائين،طبيبهٰ ڪر دوا منھنجي.
دنيا جي حرص لالچ کان آرس نڀاڳ فطني کان،
هي جِند جان جتي ڦاتل عَلي ڪارڻ ڇڏا منہ جي.
جيڪي ظالم ظُلم خاطر ضعيفن تي ظُلم ڇيڙن،
تن جي عذاب لجظي کان دُکي دلڙي لِڪا منھنجي.
قرض ۽ مرض جون پاڙون ڇِني ڇڏ تون،
غريبن تان حياءُ ۽ پيار حاصل ڪر ايءُ آهي سدا منھنجي.
اگر هن زماني ۾ حُسن جي پياس هُجي پلپل،
سھڻن جي جور و جفا خاطر نہ کاءِ دل ڌِڪا منھنجي.
قيامت ۾ ڏوهن خاطر مِلي معافي توبھہ توبهه،
اسان جو حال ڪونھي ڪو مِلي مالِڪ پناھہ تنھنجي.
هُجي دين ايمان هي سالِم ۽ سيّدن جو سھارو سندم،
هُجي دشمن جتي جيڪو، هر بلا ڪر دِفع منھنجي.
وسندا مينھن سانوڻ ۾ سِڪايل جون سِڪون لهنديون،
سانگين جي هُجئي پارت، هُجئي پارت خُدا منھنجي.
آهيون مزدور ڪُل ڪُڙمي، ڀر برڪت بھارُن ۾،
اِمن هر هڪ نِظارن ۾، رهي هر وقت بقا تنھنجي.