شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

پيارا پيارا، پيارا پرين دل پيار ۾ نہ توکي وساري،

پيارا پيارا، پيارا پرين دل پيار ۾ نہ توکي وساري،
دل دوست وئين دلبر ڦُري، سا رويو پُڪاري.
ڪي ڏينھن ها، سانوڻ وسي پَي ويرا وهايا، هاءِ هاءِ ويرا وهايا،
سي ڏينھن تون ترسيل هُئين، سا ياد پئي ڳڄ ڳاري.
هر روز جو منھنجو اچڻ ٿو توکي ٻُڌائي، پرين ٿو توکي ٻُڌائي،
منھن تي نہ ٿو ڪُجهہ چئي سگهان، دل دل ۾ ويچاري.
هڪ رات تون مون وٽ اچي، منھنجون سارون لھي وڃ، مِٺا منھنجون سارون لھي وڃ،
پوءِ امن مانجهي عُمر ويندو پنھنجي گُذاري.