ڪر خيال بنده غافِل، هي نِنڊ اجائي ٿئي،
آهين ڪين ٺِڪر جهڙو، پوءِ ڇالاءِ وڏائي ٿئي.
توکي رب ڪيو پيدا، ڪر منھنجي عبادت تون،
تون غير رکين دل ۾، چڱي ڳالھہ ڀُلائي ٿئي.
هِتي لکين آيا لالڻ، ويا مُلڪ مٽي فاني،
مِٽ مائٽ سڄڻ، سڀ کان آخر تہ جُدائي ٿئي.
رب روز ڏِنو توکي ۽ ساھہ وِڌو تو ۾،
ڪر فِڪر تو ۾ هُون صاف صفائي ٿئي.
قُرآن کولي تون پڙهه، ڪا ڪل پوي توکي،
هِن سچ تي سِڌو ٿي هل رب واٽ ٻُڌائي ٿئي.
چوي اِمن گُذري ٿو ڪيئن هي وقت حياتي جو،
ڄڻ خواب مِثل نِنڊ ۾ هي عُمر گنوائي ٿئي.