شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

اغيار ڪل اعتبار سان، اڄ يار ٿيندا ٿا وڃن

اغيار ڪل اعتبار سان، اڄ يار ٿيندا ٿا وڃن
مُدعي مٽجي محبت ۾، هنيئن جا هار ٿيندا ٿا وڃن
مھرباني تنھنجي جاني سوڀ ماڻي ٿم مٺا،
ڏنو تو پيار ڏٺم دُشمن دلي دلدار ٿيندا ٿا وڃن
سڀ ڪجهہ ٿيو، لھي ويو غم، ٿيس گد گد،
هئا جي رقيب پنھنجا سڀ، ساھ جا سينگار ٿيندا ٿا وڃن
سوا تنھنجي نہ سانوڻ هو، نڪا ساوڪ نڪا بسنت،
آئين تون خدا ڄاڻي، وسڻ جا وار ٿيندا ٿا وڃن
چيو غيرن نہ ڪر رنجش، تو سان رڳو ڀوڳ چرچا ها،.
چيم سوچي، ڏسو ماڻھوء بي معيار ٿيندا ٿا وڃن
نظر سان رُخ ڏسان تنھنجو، من پُرباش امن ٿي پئي،
ڏسي خوش يار مون کي سي گُل و گُلزار ٿيندا ٿا وڃن