شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

تڏي تي جو عزت نہ ڪري تہ انھي سان ياري نہ رک،

تڏي تي جو عزت نہ ڪري تہ انھي سان ياري نہ رک،
دل ۾ دغا ۽ ڀاڪر ڀري تہ انھي سان ياري نہ رک.
منھن تي مبارڪ ۽ کيڪاري جو اُڌارو،
۽ دل ۾ سڙي تہ انھي سان ياري نہ رک.
يار پنھنجي خيال سان، ڪري نہ خيال ڪو،
هيٺ اک ڪري ٽري تہ انھي سان ياري نہ رک.
کائي تہ کِلي، ڏئي تہ ڏُکي سوچ سندس،
ٿي لڄ پري تہ انھي سان ياري نہ رک.
جو خوش آمد سان توکي خوش رکي ۽ کِلي،
۽ بُرا بھتان مڙهي تہ انھي سان ياري نہ رک.
بِشني وات سان وڄي ۽ دل ۾ اوندهه،
هر وقت هر شئ گهري تہ انھي سان ياري نہ رک.
گڏ گڏ گهمي ۽ ڦري وڃي مھل ۾،
۽ وَرِي وَرِي ورَي تہ انھي سان ياري نہ رک.