شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

زمـــانـــي ۾ نہ آهــي کــوٽــي، چـــڱــا مـــاڻھون، اڃــــان پـــــيا هـــــن،

زمـــانـــي ۾ نہ آهــي کــوٽــي، چـــڱــا مـــاڻھون، اڃــــان پـــــيا هـــــن،
بُـــرن ســـان جـــي ڀـــلايـــون ڪــن، ڀـــلا ماڻھون اڃــــان پـــيا هـــن.

لــکــين سھڻــــيون لـــکــين مــيھر، لــکين لـک ڄـام لــک نوريون،
ســونہ اري ســـــنڌ ۾ ســــوريهه، ۽ سُـــٺا مــاڻھون اڃــان پــــيا هـــــن.

دُکــــي دل کــــي دلاســـــــا ڏئــــي، ڀـــڳي دل کــي ســـڄو جـــي ڪـــن،
اهـــڙا سھڻا ســڄــڻ مــانــجهــي، مِــٺا مــاڻھون اڃــان پــيا هـن.

ســـــويــــن عــاشـــق پــــتــنگ پـــــروان، مــــحـــبــت ۾ وتــن ڪُــــسندا،
غـــريـــبن لاءِ سِـــــر گــــهورِون، اهـــــڙا مــاڻھون اڃــــان پـــــيا هـــــن.

ڪَــسون کـــائي اچــن جــي ڪــم، ٻــــين ســــان ڪـــن رڳـو ٻـاجـهون،
اِمـــن ايـــــمــان اڃــــا آهـــي، ســـــچــا مـــــاڻھون اڃـــان پــيـــا هـــــن.