ڪا اچانڪ اوچتي وئي دل اڙي،
دل گهرئي دلبر سواءِ سڀ ٻن گهڙي.
سوچ جي ساغر ۾ ڪو طوفان اُٿيو،
ڪنھن نہ ٿي آٿت ڏني، ويون ويرون چڙهي.
آسري ۾ ويون بُٺيون ٿي آسون منھنجون،
سال ٿيا سانوڻ نہ ٿيا، وئي ٿر سڙي.
پيار لاءِ گُلشن ۾ بُلبُل پاڳل گهمي،
جنھن مٿي اڄ گُل کليا ٽهڪي ٽڙي.
داغ دل جا ڪيئن نہ جُھرندا جُکندا پرين،
ٿو ڦٽين ڦٽ ٿا ٻڌن جان ڪا اڙي.