شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

ذڪر منھنجو محفل ۾، ڪرڻ ڇو ڇڏي ڏنئي؟

ذڪر منھنجو محفل ۾، ڪرڻ ڇو ڇڏي ڏنئي؟
پڇڻ بي هڪ پيار آ، پڇڻ ڇو ڇڏي ڏنئي؟
شڪايت ۽ شڪوه بي، تعلق پئي ڄاتم،
منھنجي پاران غير کي ڀرڻ ڇو ڇڏي ڏنئي؟
" مرندين تہ کلندس "، آهن لفظ تنھنجا،
کلڻ لاءِ مئس، پوءِ بہ کلڻ ڇو ڇڏي ڏنئي؟
آهيان بي دخل مان، ڪھڙي هج اوهان ۾،
خوابن جي دنيا ۾، ملڻ ڇو ڇڏي ڏنئي؟
ناهي خود امن پوءِ بہ پڇو ٿا امن کان،
هن دنيا ۾ دشمن ۽ سڄڻ ڇو ڇڏي ڏنئي؟