دربدر آهيان مان اڄ، مجبور ۽ بي وس لاچار،
جَي خبر اهڙي هُجي ها! اڳ ۾ پلجي ها پيار.
ڇا ڪيان تو کان سواءِ ٿڌڙي چانڊوڪي وس کان پوءِ،
ڏنڀ ڏئي ٿي هانءُ ساڙي، اي منھنجا هينئڙي جا هار.
گهر جون ڀتيون، گهر جا ڀاتي، ڳوٺ جا ڳوٺائي سڀ،
دل تي دلبر سي نہ پيا بس، تو بِنا آهيان بيمار.
هن امن مارو کي هاڻي، ٿر ڏوري تون وڃ مِلي،
ٿر جي موهر ۾ ويٺو هانۡ، مينھن مينگهون ۽ ملھار.