شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

چريا ٿي يار پرکياسين،

چريا ٿي يار پرکياسين،
جو عقل نہ هو سو سکياسين
جي هئا راڄ جا ڌڻي،
سکڻا سُڃا ڏٺاسين
نہ پرچايو سھڻي صنم،
وڃي خود پاڻ پرتاسين
ڏينھن ٻہ ڪوڙو رُسي،
کڻي هُج ڪري رُٺاسين
جي کُٽائي نہ ٿي مونکي سگهيا،
تن آڏو خود کُٽاسين
جن ڪنڊا هنيا اکين ۾،
تن تي رحمت جيان وُٺاسين
نہ غير ٿياسين ڪنھن جا،
نہ دشمن پنھنجا تڪياسين
جت خيال هي بيٺا کُپي،
نہ هن حال کان هٽياسين
نہ مروت وفا رهي،
سڀ قرب ڪُل ڪٿياسين
وفا جي عيوض جفا ملي،
وفا ڪري مُٺاسين
امن هي غزل منھنجو امر،
تان تہ ٻيا بہ لک لکياسين