شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

هڪ بار يار ايندين، هر بار آهيان نوڪر،

هڪ بار يار ايندين، هر بار آهيان نوڪر،
سر مال گهر کي گهوريان، سرڪار آهيان نوڪر.
ڪڪرن ڪيون قطارون، وسڪارو وس وري پئي،
هو آمد تنھنجي جو مون کي، انتظار، آهيان نوڪر.
نازڪ نہ ار مُرڪي، جرڪي جيئن ڪي دليون،
دلين تي قبضا ڌر تون، دلدار آهيان نوڪر.
دُنيا نہ مون کي گهرجي، درڪار ناهي ڪائي،
گهرجي تہ تنھنجو درشن، ديدار آهيان نوڪر.
چاهين جتي اُتي مان، خدمت ۾ خاص ٻانہ و،
هن سونھن سر جي صدقي، غم ٽار آهيان نوڪر.
عاجز امن اوهان ريء هت هُت وتي ويڳاڻو،
قيامت ۾ لهجو سيدﷺ، سُڌ سار آهيان نوڪر.