ڪنھن جي گلا نہ ڪر، تون خوار نہ ٿي،
نادانۡ بي سمجهہ بي عقل ٻار نہ ٿي.
آوارو رائيگانۡ، اجايو نہ رُل نوجوانۡ،
مائٽن مٿان بنبال ۽ بار نہ ٿي.
نہ ڪر چوري نہ ڪر جهيڙا نہ ٿي واحيات،
بي حيا، بي شرم، بدڪار نہ ٿي.
پاڙي اوڙي سان رھ جُوان ٿي،
بُڇڙو بد عادتو ۽ بيڪار نہ ٿي.
علم سان چاھ رک ادب سک هوشيار ٿي،
مُعاشري ۾ هلڪو ۽ بي معيار نہ ٿي.
اڇي ڏاڙهي ۾ ڪم ڪرين شيطاني سڀ،
لوفرن ۽ ٺُرڙن ۾ تون شُمار نہ ٿي.
دل کي قابو ۾ رک، نفس سان جنگ جوٽ،
ذهني طور تيار ٿي، نفسياتي بيمار نہ ٿي.
دل ڪنھن سان اڙئي، صبر سک، سچ سان هل،
چُپ ۾ نہ رھ، نہ ڪڙھ ۽ نادار نہ ٿي.
سچي دل جي سچائي ڌُک سُک ۾ ڏسبي آ،
ڳالھيون ڪري دوکا ڏئي غدار نہ ٿي.
سنگت بہ رک ان سان، جيڪو هجي فھم جو ڌڻي،
لُوسي ۽ لٻڙاٽي جو تون يار نہ ٿي.
چڱن کي مڃتا ڏيڻ بہ چڱي جو ڪم آ،
سچ کي مڃجي ادا، خودمختيار نہ ٿي.
ٻئي کي نہ ٽوڪ، چٿر نہ ڪر، گهٽ نہ ڄاڻ،
تون پاڻ ڏي ڏس، جلدي ايڏو قنڌار نہ ٿي.
اِصلاح ڪرڻ جو شوق ٿئي، پنھنجو اِحتساب ڪر،
ڪنھن کي غلط چئي، تڪبر ۾ تار نہ ٿي.
سچي صلاح، صحبت ۽ اصلاح بہ ڪر،
پر نياز ۽ حليمت سان چئو، آڏو اُڀار نہ ٿي.
هر ڪنھن جي جذبي ۽ راءِ جو احترام ڪر،
ٻئي ڪنھن جي دل آزاري ڪري، ڪنھن لاءِ آزار نہ ٿي.
ڪنھن وڏيري جي پُوچڪ تي، سياست ڏوڪڙ ڏٽي تي،
گُلن مان بدلجي ڪا ڪنڊن جي ڏار نہ ٿي.
پنھنجي اصليت ۽ اصول کي تون عزت بڻاءَ،
پاڻ کي پنھنجو پاڻ سُڃاڻ، ٻئي جي آڌار نہ ٿي.
رک توڪل خُدا تي، ڏيئي ٿو ڏيندو سخي،
سڀ ڪُجهہ مالڪ جي وس ۾، تون ڏٽن تي بھار نہ ٿي.
ماءُ ۽ پيءُ جي پيرن ۾ رھ، جُدا اصل نہ ٿي،
پوڙهن ۽ ضعيفن کان ڪڏهن بہ بيزار نہ ٿي.
گهم ڦِر دُنيا ڏس عِبرت وٺ اَي مِٺا،
دل کي سڪون ملئي، غمن جو غُبار نہ ٿي.
پيار ڪر پيار ڪر ۽ پيار جو وهنوار ڪر،
پر پيارن اڳيان ڪڏهن بي داغدار نہ ٿي.
علم سک ادب سک منھنجا پيارا طالبِ علم،
تنھنجي شھر جو سج اُڀري، ڀلو ٿي بيڪار نہ ٿي.
جيڪا هجي دل ۾ سا ٻاهر هجي ٻولي سدا،
دل ۾ غُنڊائي بيماني تي هرگز تون سُوار نہ ٿي.
اڄ ڪلھ چڱن ماڻهن جي کوٽ آ، دُنيا ٽوٽ ۾ آ،
او مومن جا ٻچڙا! قُرآن پڙھ، راڳدار نہ ٿي.
اي شاعر! اي اُستاد! هڪ نِماڻي گُذارش،
شاعر آهين بي عمل نہ ٿي، اُستاد آهين بدڪِردار نہ ٿي.
فرقي بندي سان بند ٿا ڪيو اسلام جي تبليغ اي واعظ!
ڪنھن کي چئون ٺيڪيدار ۽ ڪنھن کي چئون ٺيڪيدار نہ ٿي.
هُجن پاڙي ۾ غريبن جا ٻچڙا بُکيا پر تون،
سار نہ لھين او بي شُڪر، اهڙو ظالم زردار نہ ٿي.
مانجهي امن دُنيا مان هڪ ڏينھن خُدا حافظ خُدا حافظ!
مولا سڀ ڪُھ ٺيڪ ڪندو بس بي قرار نہ ٿي.