زندگي برباد ڪيئي، بي وفا شابس ٿئي،
تنھنجي دل منھنجي هُئي دل ٻئي کي منھنجي ڇو ڏنئي؟
حال محرم تون هئين، تون منھنجي دل جو ڌڻي،
تنھنجي صحبت، ساھ کي هر وار وئي هردم وڻي،
اڄ اهو ساجن ساڳيو، پر پيار جي ٻولي وئي.
ڇا ٿيو ٿم هاءِ هاءِ، ڪا گهڙي گُذري نہ ٿي،
پلڪ هڪڙي تو بِنا، پنھنجي مُنھن نبري نہ ٿي.
بي حآل مان لاچار آهيان، مسڪين ڇو ماري وڌئي؟
تنھنجي خاطر لوڪ ۾ هيڻو، سڀ کان ٿي رهيس،
تنھنجي لاءِ حال حاضر، توڙي مفلس ٿي ويس،
جا ڪيئي مانجهي امن سان، سا گهڙي وسري نہ پئي.