شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

چوي دل ٿي منھنجي اڄ اچان مان مديني

چوي دل ٿي منھنجي اڄ اچان مان مديني،
آقا تنھنجو روضو اچي ڏسان مان مديني.

هتي هر ڪو ماڻھو ڌِڪا ڏئي ڌِڪاري،
رُئان ٿو اڪيلو وڇوڙو ٿو ماري،
سيّد تون ٿي ساڻي شل وسان مان مديني.

ڏاڍا ڏُک مليا ٿم نيڻينۡ ننڊ فِٽي وئي،
سُڪي ساھہ ويو آ حياتي کُٽي وئي،
پنھنجو ساھہ جيڪر اچي ڏيان مان مديني.

ڏُکيو هانۡ ڏُکن ۾ ڏولاون ڏُکايو،
مِٺا تنھنجي محبت وڏو مچ مچايو،
ڇڏي شھر پنھنجو اچي وسان مان مديني.

اِمن هي ويچارو ڪري عرض مولا،
محمّدﷺ جي صدقي سفر ڪر تون سولا،
کنيو سِڪ وڃان پيو شل مرانۡ مانۡ مديني