ڪانہ بارش وري ڇونہ بادل ٺھي ا،
نت قُرابت رهي نہ سَي ماڻھو رهيا.
ڌڻ ڌنارن هٿان، ٽاھ کائي ڀڳو،
ڪونہ ڪاٿي رهيو، ڀُونۡ تي سائو سلو،
غم غريبت ڏُڪر، کِل ۽ ڊاڙا کسيا.
ٿر تي ڪڪري ڪٿي ڪا ڏسڻ ۾ اچي،
بوند بارانۡ وسي، بر ۾ رنگ ڪو رچي،
رات رِڻ ۾ رهِي، مون گُهري پَي دُعا.
اتر کان اوهيرن، اَڇاٽون ڪيون،
ڪڪر جي ڪنارن کان، ڇاٽون ڇِنيون،
وري گوڙ ور ڏئي، تلاءُ تڙ ڀريا.
الله سائين امن جون تون آسون پُڄاء،
رحم ڪر ڪرم ڪر، ٿي راضي خُدا،
گهڙي پل مارن کان، نہ ڪر تون جُدا.