شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

دلربا دولاب سان دل کي ڦُري ڇو ٿو وڃين؟

دلربا دولاب سان دل کي ڦُري ڇو ٿو وڃين؟
قرب ڏئي قيدي ڪري پوءِ تون پري ڇو ٿو وڃين؟
تنھنجي خاطر سر تي سٺم جڳ جا طعنا هزار بار،
روگ رودن روح ۾، باهيون ڀري ڇو ٿو وڃين؟
مون ڏٺو سامھون منھنجي غير سان گهمندو رهيئين،
دل مٿان هي درد جي دوزخ ڌري ڇو ٿو وڃين؟
راحت ڀري من رات ڪا، زندگي ۾ هڪ ملي،
ان آسري ۾ امن مانجهي عمر کري ڇو ٿو وڃين؟