شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

قــــدوَقامــت، شــاخِ طــوبـيٰ، شــاخِ گُــل شـمـشـاد چــئو،

قــــدوَقامــت، شــاخِ طــوبـيٰ، شــاخِ گُــل شـمـشـاد چــئو،
زُلــف سُـنـبـل، سـياهِ ڪـاڪُــل، رات تــي سـرشـاد چــئو.
رات گُـــگهہ انـــڌاري ڏِســـو، ۽ هــي ڏِســو ڪـــارا ابـــر،
چهبُڪ ڪنڍا، هي ور وِڌل، ٿــا دل گُهــريــا دِلـشـاد چئو.
ڏنــد مـوتــي، دُردُنــارا، شـــب ۾ تـــارا، لال وَ مـــرجـــان،
الـمـاس گـوهر، ياسمين، ڏاڙهون جي ڪڻ ڪلماد چئو.
سـج چـراغـي، چـانديـا، چـانــدي سندو مُـصـحـف مـــنڌم،
طـــور جـــو تـجـلـو چــوان، زهـره بــدر، وَجھہ واڌ چـــئو.
اي اِمـــن هـــي بَــردوبـــاران، رشــقِ گُــل رشــقِ مــيـنا،
نــفــيس نــازڪ مـخـمـــلــيــن، نــــاز وَ ادا آبـــاد چــــئو.