شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

مڙئي وتان هم ساھ تڳيندا، لوڪ ڪنون لڪدا،

مڙئي وتان هم ساھ تڳيندا، لوڪ ڪنون لڪدا،
آپ ميڪون تُسان مرا رکيا، نت ڏاڍا آهم ڏُک دا.
بي خبر مين اپڻي منھن هس، ڪھڙي خبر ميڪون،
دُشمن ميڏي مارڻ ڪيتي، پاسا گهنن گس دا.
تيڏي در تي ڌوڻي ڌڪي کا، ايوين ٺلھيندا وتان،
ميڏي قسمت ماشاء مولا، ڏوھ نھين ڪس دا.
وسار ڇوڙو ول ڪونہ مين آسان، يار ياراني ادا،
ڏيک ڇوڙيم تُسان نڀا ڇوڙيا هي، نينھن نعتا لک دا.
غريب ويچارا اڪان تي پالا، ڇورڙا ٻال آهم،
نھين ميڪون ڪو ڪنھن دا سھارا، قُرب دي لئي سڪدا.
مانجهي امن مين منھن تي آکان، رب دي ٽيڪ آهم،
نت الائي ڪڏان تسان ڪھ ڇوڙو ها، لاش ڪٿان لڀدا.