شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

پِرين جي پيار جي مون کان، حقيقت ٿو پُڇين ڪهڙي؟

پِرين جي پيار جي مون کان، حقيقت ٿو پُڇين ڪهڙي؟
محبت هن جي مون سان آ، ٻي مروت ٿو پُڇين ڪهڙي؟
پنھنجي پهلُو ۾ آڻي هو پائي ڀاڪُر پُڇي هرهر،
بس منھنجي توسان محبت آ، ٻي محبت ٿو پُڇين ڪهڙي؟
وفا ڏِس يار منھنجي جي، ڪبا محبوب آهن اهڙا،
نہ نفرت آ نہ عداوت آ، بغاوت ٿو پُڇين ڪهڙي؟
ٿڌي دل آ ٿڌي هوندي، وَڻي ٿو مُلڪ مولا جو،
مِلي ويو درد جو دارون، ٻي رحمت ٿو پُڇين ڪهڙي؟
ڀلي اغيار غلط فھميون اُٿاري، آزمودو ڪن،
وڌي تيئن محبت پئي، ٻي شفقت ٿو پُڇين ڪهڙي؟
درد وارا تہ سمجهن ٿا، فِٽائڻ ڪم چڱو ناهي،
ويھي گڏ محبوب محفل ۾ ٻي سعدت ٿو پُڇين ڪهڙي؟
عزت آهي عزت هوندي، غير جي جاءِ هِتي ناهي،
هر جاءِ الله ساڻي آ، اِمن ٻي راحت ٿو پُڇين ڪهڙي؟