شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

خــونـي شــهــباز نــظــرن جــو، ڏِســو جــادو هــي وٽ ســت تـــي،

خــونـي شــهــباز نــظــرن جــو، ڏِســو جــادو هــي وٽ ســت تـــي،
نِـگاهــن جــي نِــشــانـــي ســان، ڪِـــريـــا قــنـــڌار اُفـــٽ پــٽ تـــي.
ڪِـــريـــا تـــارا اُڀـــي اُڀ کــــان، ڪـــايــــا قـــائـــنـــات قـــــدمــــن ۾،
اٽــــل آڏو نِـــپــيا نــــســـتر، کـــڄــي ويــــا خـــون ســـو کـــٽ تـــي.
وريـــــــا جــــــي وار، واري ســــــان، وري آنــــــڌي انــــڌُوڪــــاري،
قيامـت ســان بہ قھر ٿـــيــندو، قــيامــت ٿـــي ڪــنــبي ڀــٽـڪـي.
گـــرم مـــوســـم مُـــنـد مــٽــجــي، ٿـي وئــي ٿــڌڪــار ٿــر بـــر ۾،
گُــــل بـــن بـــاغ بــاغــن ۾، گِهـمـيـل شـبــنـم مــــري چـــٽ تــــي.
چـمـڪ چـــانـڊاڻ چھري جــي، پـــئي چــقـمـق ڇِــڪـي دل کــي،
ڏِسڻ سـان ڏُک ڏنـجهـا پـاسـي، ٿـئي ٿــي ٿـڌاڻ چِڪـيل فٽ تي
پــريـن پـيارا هـي سـالـن کـان، سـفــر مـنھنجـو اوهان سانگي،
ســتايــل جـون سَڌون سَيڌي، وجهو ست ساھہ پھرن سٽ تي.
حسن جو تون حـقــي مـالـڪ، ڪــري ٿــو طــواف تــوکـي هــو،
ٿــيا مـسـتان اِمــن عـــاشــق، مُـــٺا مھمـــيــر هـــن ڇــــٽ تــــي.

ڇٽ؛. سائين شاھہ مردان شاه ٿاني المعروف ڇٽ ڌڻي.